اصول طراحی لبخند هالیوودی در دندانپزشکی
طراحی لبخند شامل بسیاری از اصول علمی است که برای ایجاد لبخندی زیبا در نظر گرفته می‌شود، این اصول را می‌توان توسط جمع‌آوری داده‌ها از خود بیماران، مدل‌های تشخیصی، تحقیقات دندانپزشکی و سنجش‌های کلینیکی ایجاد کرد.
انتخاب لمینیت های ونیر پرسلین برای ترمیم‌های زیبایی در بین متخصصان دندانپزشکی امروزه به‌طور قابل‌ملاحظه ای در حال افزایش است. زیبایی ، موضوعی عینی و ضروری است که ارتباطی مستقیم با دندان‌پزشک، بیمار و تکنسین لابراتوار دارد.
هر مورد باید به‌دقت انتخاب‌شده و طرح درمان جهت ترمیم برای رسیدن به نتیجه‌ی اثربخش و کارآمد به‌درستی مشخص شود.اصول و مفاهیم طراحی لبخند شامل تناسب کافی با صورت ، دندان و شکل لثه می‌باشد.
1 ) مولفه ی صورت
سنجش اصول طراحی لبخند بر حسب یک مولفه قابل اندازه گیری نمی باشد زیرا مولفه های ظاهری از هر شخص تا شخص دیگر و در میان اقوام مختلف متفاوت است.
علاوه بر این هرگونه تغییر در دندان یا ظاهرآن ،ارتباط مستقیم با عضلات صورت دارد. پس نقش برآمدگی بیرونی لب بالا و پایین که ناشی از فقدان tonicity پوست و عضلات است در تضعیف این مولفه نقش دارد.
نمایش دندانهای نیش بالا در حالت استراحت دهان و فک با سیری صعودی به ترتیب از سیاه پوستان شروع شده به آسیایی ها و سپس به سفید پوستان مختوم می شود ، این در حالی است که در فک پایین عکس این قضیه اتفاق افتاده و شاهد سیر نزولی از سفید پوستان به سیاه پوستان و در آخر آسیایی ها هستیم.
- طراحی لبخند در دندان پزشکی
2 ) اصول طراحی لبخند در مولفه ی دندانپزشکی
مولفه ی دندانپزشکی شامل مفاهیم متعددی است که باید در نظر گرفته شوند. خط میان دندانی خط فرضی عمودی است که از میان دو دندان مرکزی رسم می شود و این پیش نیازی برای تقارن لبخند است.
خط میانی صورت خطی عمودی است که از پیشانی رسم شده ستون بین دو سوراخ بینی (کلوملای بینی )، خط میان دندانی و چانه رسم می شود. خط میان دندانی لزوما با خط میدلاین منطبق نمی شود . قوانین طلایی نشان داده که اکثریت لبخندهای زیبا لزوما با فرمول دقیق طلایی هم خوانی ندارند.
در محور دندانی فک بالا تمایل خمیدگی به سمت جلو و پایین از دندانهای جلویی به سمت دندان نیش پیوسته بیشتر می‌شود. محور دندانهای پیشین مرکزی معمولا در مقایسه با میدلاین سطحی از دندان که دورتر است اندکی انحراف دارد.
این امر با نسبت لبه دندان و محل قرارگیری میدلاین سنجیده می‌شود . لبه‌های برنده‌ی دندان لترال در قسمت‌های فوقانی نسبت به مرکز تا حدی خمیده تر هستند. اصطلاح “Gradation ” زمانی به کار می‌رود که دو ساختار مشابه در فواصل مختلفی از دید بیننده قرار می‌گیرند، یعنی هر چه فاصله کمتر شود بزرگ‌تر به نظر می‌رسد.
در اصول طراحی لبخند فضای کاذب ایجادشده توسط شیار باکالی به اثر gradation و توهم عمق کمک می‌کند. شیارهای باکالی باید از دو طرف متقارن و مساوی باشند.
ناحیه‌ی گسترده ای که در آن دو دندان در مجاورت یکدیگر قرار دارند ،ناحیه‌ی فاصله‌ی میان‌دندانی نامیده می‌شود . بیش‌ترین نمود بزرگی لبه‌ی دندانهای جلویی در محل برخورد ، نقطه‌ی تماس(contact point) نامیده می‌شود. بعد از این نقطه ، واگرایی دو دندان مجاور را داریم.
تماس‌ها، در موقعیتی قرار دارند که از سطح اینسایزال به سرویکال و از دندانهای پیشین مرکزی فک بالا به سمت دندانهای نیش ،پیش می‌رود. در هماهنگی ساختمان بندی، دندانهای مرکزی پیشین فوقانی در شکل، اندازه و موقعیت غالب می‌باشند.
