تاثیر خمیردندان و دهانشویه بر درمان ارتودنسی ثابت

بررسی تاثیر خمیردندان و دهانشویه orthokin برشاخص های پریودنتال بیماران تحت درمان ارتودنسی ثابت

همواره یکی از نگرانی های بیماران و دندانپزشکان در پی درمانهای ارتودنسی افزایش بروز پوسیدگی های دندانی و بیماری های پریودنتال است. همواره دستگاههای ارتودنسی، یک عامل بازدارنده در رعایت بهداشت دهان و سلامت لثه و مانعی جهت برداشت پلاک میکروبی تلقی می شوند. طبق تحقیقات کلینیکی، پلاک میکروبی به عنوان اولین عامل اتیولوژیک در بروز التهاب لثه شناخته شده است و عدم رعایت مناسب بهداشت دهان موجب تجمع پلاک در اطراف بندها و براکتها و همزمان تغییر فلور میکروبی دهان و در نهایت ایجاد بیماری ژنژیوال و پریودنتال می شود.

بیماری لثه از یک قرمزی وتورم ساده لثه آغاز وتا خونریزی، افزایش حجم لثه، ایجاد پاکتهای پریودنتال و درنهایت تخریب بافت استخوانی حمایت کننده دندان ادامه می یابد. امروزه ارتباط بین ناراحتیهای پریودنتال با تولد نوزاد نارس، بیماریهای قلبی و عروقی ودیابت ثابت شده است، بنابراین حذف مؤثر پلاک دندانی جهت حفظ سلامت دهان وبدن ضروری است.

درحال حاضر متداولترین روش برای کنترل پلاک فوق لثه ای درکشورهای توسعه یافته، استفاده از ابزار مکانیکی به ویژه استفاده از مسواک به همراه خمیردندان میباشد. البته نقش مؤثر ابزار شیمیایی درکنار ابزار مکانیکی به اثبات رسیده است وکلرهگزیدین گلوکونات بهترین آنتی سپتیک برای مقابله با بیوفیلم دربخشهای فوق لثه ای شناخته شده است.

تاکنون تحقیقات زیادی دررابطه با تأثیرات انواع مختلف مسواک و نقش محصولات حاوی کلرهگزیدین دربیماران با ارتودنسی ثابت صورت گرفته است، اما تا به حال، تأثیر مسواک مخصوص ارتودنسی و خمیردندان و دهانشویه حاوی کلرهگزیدین به صورت همزمان دراین افراد ارزیابی نشده است. با توجه به روند روبه افزایش نیاز به انجام درمان های ارتودنسی وتبعات ناشی از عدم درمان یا انجام درمان بدون در نظرگرفتن ملاحظات بهداشتی مربوطه، بر آن شدیم تا تأثیر استفاده از هردو نوع ابزار بهداشتی دهان اعم از مکانیکی وشیمیایی بر کاهش میزان پلاک و شاخصهای پریودنتال در بیماران مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی را مورد بررسی قرار دهیم.

بیشتر بخوانید

اقدامات قبل از ارتودنسی چیست؟

تاثیر مثبت کلرهگزیدین بر شاخصهای پریودنتال در بسیاری از مطالعات به اثبات رسیده است، اما قابیت ایجاد رنگ این ماده، مانع از استفاده طولانی آن گردیده، لذا در این مقاله علاوه بر بررسی تاثیر کلرهگزیدین با غلظت پایین بر شاخصهای پریودنتال، میزان رنگ دانه ایجاد شده احتمالی نیزدر بیماران تحت درمان ارتودنسی ثابت بررسی شده است.

مواد و روشها

این تحقیق به روش Cross-Over و به صورت Single blind randomized clinical trial در ۲۰ بیمار در رده سنی ۳۰-۱۴ سال مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران انجام شد. نحوه اجرای تحقیق بدین صورت بود که در ابتدای تحقیق فرد مجری از نظر توانایی اندازه گیری و ارزیابی شاخصهای مورد نظر، توسط متخصص مربوطه آموزش دید و پس از چند جلسه تمرین با ارزیابی انجام شده توسط متخصص مربوطه صلاحیت وی مورد تأیید واقع شد. سپس با توجه به شرایط زیر از میان جامعه مورد بررسی، تعداد ۲۰بیمار در نظر گرفته شد.

شرایط ورود به مطالعه شامل موارد زیر بود:

افراد ازنظر سیستمیک سالم باشند و داروی خاصی مصرف نکنند.
همکاری قابل قبول داشته باشند (با توجه به پرونده، بیمار و مراجعات مرتب به پزشک)
از نظر سلامت پریودنشیوم در وضعیت ژنژیویت خفیف باشند و عمق پاکتشان کمتر از ۳ بوده و Attachment loss نداشته باشند و فاقد زخمهای دهانی و ضایعات دهانی باشند.
پوسیدگی دندانی نداشته باشند.
سیگار مصرف نکنند.
باردار نباشد.
حداقل در هر کوادرانت ۵دندان کاملاً رویش یافته و قابل ارزیابی ( بدون روکش و بریج ) داشته باشند.
حداقل ۳ماه ازشروع درمان ارتودنسی بیماران گذشته باشد.
بیماران تحت درمانهای ارتودنسی Non Extباشند.
نحوه بستن سیم به براکتها در آنها اورینگ باشد.
باند مورد استفاده جهت چسباندن براکتها از نوع Light cure باشد.
محل استقرار براکت نباید نزدیک به مارژین لثه باشد.
وضعیت استقرار براکت از نظر استحکام باندینگ آنها قابل قبول باشد.
طی یک ماه گذشته دهانشویه مصرف نکرده باشند.