تفاوت های کلیدی میان ارتودنسی بزرگسالان و ارتودنسی کودکان

با وجود پیشرفت های ارتودنسی در سالهای اخیر، بزرگسالان بیشتر و بیشتر به درمان مشکلات دهان و دندانی که از بچگی تجربه کرده اند روی می آورند. تفاوت های مشخصی میان ارتودنسی بزرگسالان با ارتودنسی کودکان و نوجوانان وجود دارد که بهتر است پیش از تصمیم گیری برای درمان از آنها مطلع شد. برخی از تفاوت های کلیدی میان ارتودنسی بزرگسالان با درمان ارتودنسی کودکان به شرح زیر است :

محدودیت های سنی

بیماران ارتودنسی بزرگسالان دارای شرایطی هستند که بیماران جوانتر از آنها رنج نمی برند . از آن جمله می توان به ناکافی بودن استخوان بین ریشه ها برای تامین خون مناسب و عفونت های خفیف التهاب لثه و از دست دادن استخوان حاشیه ای اشاره کرد .

امکان اصلاح بایت

یکی از اصلی ترین دلایلی که بیماران نیاز به درمان ارتودنسی پیدا می کنند ، اصلاح مال اکلوژن یا بایت نامناسب است . در بیماران بزرگسال که دارای اوربایت عمیقی هستند ، معمولا فضای کافی در دهان برای عقب آمدن دندان ها وجود ندارد و باید یک یا چند دندان کشیده شود. تا رسیدن به سن بزرگسالی، ممکن است که چند تا از دندان های بیمار آسیب جدی دیده باشند که وضعیت اوربایت را بدتر می کند . متخصصین ارتودنسی از این مشکلات با عنوان مشکلات perio-restorative یاد می کنند و تمرکز درمان را بر کاربردی تر شدن بایت بیمار قرار می دهند، نه ایده آل شدن آن .

مشکلات کشیدن دندان

بسیاری از بزرگسالان یک یا چند تا از دندان هایشان را در گذشته کشیده اند و این مسئله می تواند برای متخصص ارتودنسی مشکل ایجاد کند. جایگاه دندان هایی که در گذشته کشیده شده اند، ممکن است برای جابه جا شدن دندان مناسب نباشد مگر آنکه با اضافه کردن بخش هایی ازپروتز استخوان به محل آن را بازسازی کنند. بستن این فاصله بین دندان ها که با کشیده شدن دندان ایجاد شده است – و بسته نگه داشتن آن – کار بسیار مشکلی است زیرا استخوان بزرگسالان همانند استخوان در حال رشد به فشار پاسخ نمی دهد.

قرار دادن دستگاه ارتودنسی

بسیاری از دستگاه های ارتودنسی به خصوص گزینه های کمتر قابل مشاهده مانند ارتودنسی لینگوال توسط چسب دندان به دندان بیمار چسبانده می شوند . این مسئله باعث می شود رعایت بهداشت دهان و دندان توسط بیمار در طول درمان ارتودنسی بسیار حیاتی باشد .

آسیب پذیری در ارتودنسی بزرگسالان و کودکان

بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی بزرگسالان قرار می گیرند ، بیشتر در معرض خطر جذب ریشه هستند .  این مسئله زمانی رخ می دهد که بدن ریشه دندان را جذب کرده و دندان را بدون تکیه گاه رها می کند. عواملی که در ایجاد این مشکل نقش دارند شامل سابقه خانوادگی، عادت های دهان و دندان و نوع ریشه دندان است .

اگر بیمار مستعد ابتلا به جذب ریشه باشد و درمان باعث اصطکاک شده و به ریشه دندان آسیب برساند، ممکن است که دندان به مرور زمان شل شده و بیفتد . با مشاهده بادقت دندان، متخصص ارتودنسی می تواند نشانه های جذب ریشه را دنبال کند. اما اگر نتوان این عارضه را زودهنگام تشخیص داد، این مشاهده فایده ای ندارد .

عوامل روانی اجتماعی

چندین عامل روانی و اجتماعی بر بزرگسالان علاقمند به درمان تاثیر می گذارند. این عوامل شامل مسائل زیر هستند:

• انتظارات از درمان
• نگرانی در مورد ظاهر
• ناراحتی از پوشیدن دستگاه ارتودنسی
• اشتیاق برای همکاری با دستورالعمل های متخصص ارتودنسی

به طور مشخص بیماران ارتودنسی بزرگسالان خواهان بهترین نتیجه در کوتاهترین زمان و با کمترین میزان ناراحتی و دردسر هستند. همچنین آنها بیشتر علاقمندند که بدانند متخصص ارتودنسی چه کاری انجام می دهد و چرا و ممکن است به دنبال اطلاعات بیشتری در مورد جزئیات هزینه های هر بخش درمان باشند.

بسیاری از بزرگسالان به دلایل روانی ترجیه می دهند که از ارتودنسی ثابت معمول استفاده نکنند. به جای آن استفاده از ارتودنسی دیمون که گفته می شود درمان کوتاهتری دارد را ترجیه می دهند . بسیاری نیز برای فرار از ظاهر ناخوشایند و سیم کشی شده ارتودنسی ثابت به ارتودنسی نامرئی و اینویزالاین روی می آورند که نوعی از ارتودنسی متحرک به شمار می آید . در برخی مواقع به دلیل شدید بودن مال اکلوژن، امکان استفاده از این گزینه های درمانی برای بیمار وجود ندارد.

در حال حاضر که بزرگسالان نزدیک به پنجاه درصد بیماران ارتودنسی را تشکیل می دهند، برخی از کلینیک ها به طور خاص بر درمان های ارتودنسی برای بزرگسالان تمرکز کرده اند .