ارتودنسی ثابت چیست؟
امروزه متخصصان ارتودنسی طیف وسیعی از دستگاه های مختلف را برای درمان ناهنجاری های دندان در میان تجهیزاتشان دارند.
موفقیت در درمان ارتودنسی به انتخاب مناسب دستگاه مورد استفاده، زمان بندی درمان،
نوع جابه جایی دندان یا تغییرات استخوانی، سن بیمار و بسیاری از فاکتورهای دیگر بستگی دارد.
به طور کل چهار نوع دستگاه ارتودنسی برای درمان ناهنجاری های دندانی وجود دارد.
که هر کدام می توانند به تنهایی یا در ترکیب با بقیه برای درمان بیماران استفاده شود.
معمول ترین نوع ارتودنسی، ارتودنسی ثابت است.
دستگاه ارتودنسی ثابت دندان به این دلیل به این خوانده می شود که به دندان ها ثابت شده و بیمار قادر به جابه جایی آن نیست. درمان ارتودنسی ثابت شامل چسباندن براکت ها به دندان و اعمال فشار توسط سیم ها یا اجزاء دیگر از طریق این وسایل است. دستگاه ارتودنسی ثابت زمانی استفاده می شود که برای اصلاح ناهنجاری دندان ها نیاز به جابه جایی چندین دندان مانند چرخش و تکان دادن کل دندان (حرکات یکپارچه) است.
ارتودنسی
یکی از رشته‌های تخصصی دندانپزشکی است.
این کلمه مرکب است از دو واژهٔ لاتین «ارتو» به معنای «راست» و «درست»، و «ادوس» یا مشتق آن «دنس» به معنای «دندان».
ارتودنسی یکی از مهم‌ترین رشته‌های تخصصی دندانپزشکی است. همچنین اولین تخصص معرفی‌شده در دندانپزشکی می‌باشد.
کار ارتودنسی بیشتر تصحیح مال اکلوژن یا جفت‌شدن نامناسب دندان‌هاست.
این امر می‌تواند ناشی از موقعیت نادرست دندان‌ها یا دو فک نسبت به هم باشد، یا ممکن است درجاتی از هر دو مشکل در یک فرد موجود باشد.
درمان‌های ارتودنسی ممکن است تنها بر تصحیح موقعیت دندان‌ها یا تغییر الگو و جهت رشد
دو فک (درمان‌های ارتوپدیک) متمرکز باشد. از جنبهٔ دیگر می‌توان درمان‌های ارتودنسی را به درمان با دستگاه‌های ثابت و متحرک تقسیم کرد.
دستگاه‌های ثابت دستگاه‌هایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن
آن‌ها از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل‌دهندهٔ آن‌ها براکت و سیم می‌باشد.
دکتر فاطمه تیموری
